Μες στην Καλλίπολη μια κούκλα και ζηλιάρα
τα δυο ματάκια της πάντα πετούν φωτιές
δεν ξέρω πως με πλάνεψε η κακιά γκρινιάρα
με τα παιχνίδια της και τις τόσες μαριολιές

Κάνει χτενίσματα με γούστο και με χάρη
κι από τις παριζιάνες ξέρει πιο πολλά
με πλάνεψες μ’ αυτό σου το όμορφο καμάρι
καλλιπολίτισσα ναζιάρα και γλυκιά

Πάψε τη ζήλεια σου μικρή κακιά πλανεύτρα
και μη σ’ αρέσει πάντα να με τυρανάς
το ξέρις η αγάπη μου δεν είναι ψεύτρα
κι όλο με ζήλια δείχνεις πόσο μ’ αγαπάς