Ένα φεγγάρι αλλόκοτο με βλέπει
σαν μάλαμα παλιό θαρρώ πως μοιάζει
και το στερνό μου τάλιρο στην τσέπη
θαμπώνεται, πονεί κι αναστενάζει.

Ένα φεγγάρι αλλόκοτο μου λέει
κι απόψε θ’ αγρυπνήσουμε αντάμα
ένα φεγγάρι αλλόκοτο που κλαίει
μαζί με της καρδιάς το μαύρο κλάμα.

Ένα φεγγάρι αλλόκοτο στους δρόμους
με παίρνει το κατόπι και μου γνέφει
κι ύστερα μ’ αγκαλιάζει από τους ωμούς
και πάμε για τα στέκια σου στου Στρέφη.