Στης καρδιάς την πλατεία, στο μικρό καφενείο
περιμένω στη στάση το αστικό λεωφορείο.
Λιγοστοί επιβάτες, καταχείμωνο, κρύο
και στις άδειες τις θέσεις τώρα μείναμε δύο.

Τα μάτια σου μη χαμηλώνεις, μάτια μου,
αστέρια στης νυχτιάς τα μονοπάτια μου.
Μ’ αυτά τα μάτια απόψε όλα πες τα μου,
γι’ αυτά τα μάτια δίνω και τα ρέστα μου.

Λιγοστεύουν οι στάσεις, λιγοστεύει ο χρόνος,
μην κρατάς αποστάσεις, σαν και σένα είμαι μόνος.
Και μαζί ως το τέρμα πάντα να ’μαστε δύο
μες σ’ αυτό της ζωής μας το αστικό λεωφορείο.