Περνάει αδιάφορα ο καιρός
κι η σκέψη μου είναι σε σένα διαρκώς
με μνήμες ζω και αναμνήσεις
κρατώ κλειδωμένες ορμές και αισθήσεις!

Ακόμα και η μοναξιά
κουράστηκε να μου κρατάει συντροφιά
παλεύω τα ίχνη σου να σβήσω
ζω περιμένοντας να ζήσω!

Μ’ απόψε που δεν είσαι εδώ
τ’ όνομά σου φωνάζω, με μένα τα βάζω
κι αρκούμαι στο να προσδοκώ
κι ο καημός μου με πνίγει, πληγές μου ανοίγει
δεν ξέρω από που να πιαστώ, να πιαστώ να σωθώ!

Όπου το βλέμμα μου γυρίσω
όπου σταθώ, ό,τι κι αν πω
όλα εσένα μου θυμίζουν
κλείνομαι μέσα μου να μην πληγωθώ!

Ακόμα και η μοναξιά
κουράστηκε να μου κρατάει συντροφιά
παλεύω τα ίχνη σου να σβήσω
ζω περιμένοντας να ζήσω!

Μ’ απόψε που δεν είσαι εδώ
τ’ όνομά σου φωνάζω, με μένα τα βάζω
κι αρκούμαι στο να προσδοκώ
κι ο καημός μου με πνίγει, πληγές μου ανοίγει
δεν ξέρω από που να πιαστώ, να πιαστώ να σωθώ!

Μ’ απόψε που δεν είσαι εδώ
τ’ όνομά σου φωνάζω, με μένα τα βάζω
κι αρκούμαι στο να προσδοκώ
κι ο καημός μου με πνίγει, πληγές μου ανοίγει
δεν ξέρω από που να πιαστώ, να πιαστώ να σωθώ!