Να `ταν η γη τετράγωνη ξανά
κι απ’ τα νησιά να χύνεται όλη η θάλασσα
κι όταν χυθούν του κόσμου τα νερά
να μ’ αντικρίσεις πάλι στη στεριά
με δυο μάτια ξαστεριά
κοίτα με ξανά

Μπροστά εγώ και γύρω μου βουνά
να μεγαλώνουν μέσα μου τα ηφαίστεια

Κι όταν ξεσπάσει όλη μου η φωτιά
να μ’ αντικρίσεις πάλι στη στεριά
με δυο μάτια ξαστεριά
κοίτα με ξανά

Όχι με σκέψεις
Όχι με μνήμη
Σαν να με ξέρεις μη με δεις

Όχι με σκέψεις
Όχι με μνήμη
Σαν να με ξέρεις μη με δεις
Να με πιστέψεις μ’ αυτό τ’ ασήμι
της πρώτης πρώτης μας στιγμής

Άχ κοίτα με ξανά
σα καινούργια γη
Άχ κοίτα με ξανά
σαν ζωή που αργεί
Να γεννιέται απ’ τη στεριά
με δυο μάτια ξαστεριά
κοίτα με ξανά