Φύσα αεράκι του Αιγαίου τα νησιά να σεριανίσω
δόσμου φωνή μεσ’ το λευκό το φωτεινό να βρω το ίσο
Νύχτα να δω στα νερα ν’ αντιφεγγίζει το φεγγάρι
θάλασσα γη χρωματιστή τι να ζητώ που μ’ έχεις πάρει.

Πόνος γλυκός μέσα στη τόση ομορφιά τι να κρατήσω
ανατολή στα παραμύθια σαν παιδί γυρνάω πίσω
Ζουν οι ψυχές στους καφενέδες και τα πέτρινα δωμάτια
όνειρα φως πούχουνε μείνει στα θλιμμένα σου τα μάτια.

Οι πειρατές κι οι ναυτικοί έχουν διαβεί πάνω στο κύμα
κάστρα φωνές στις ιστορίες με το δίκιο και το κρίμα
μένουν εδώ οι μοναχοί με τα κορμιά ρυτιδιασμένα
και προσευχές για όλα της άγονης γραμμής τα περασμένα.