Στη γειτονιά που μεγαλώσαμε
έφερνες γύρω το στενό
το παιδικό σου μυστικό
ζούσε χειμώνες καλοκαίρια
άπλωνες κι έδενες δειλά
δωράκια στίχους και τεφτέρια
Έφερνες γύρω το στενό
για την αγάπη που τρεμόπαιζε ήθελα τόσα να σου πω.

Σαν ξεχασμένη μεσ’ την ψάθινη σου κούνια
έφτιαχνες γέλια πονηρά
Η δακρυσμένη σου ματιά
έσταζε πίκρα και χαρά
μα σε κρατάω πιο σφιχτά
Έφτιαχνες γέλια πονηρά
για την αγάπη που μεθά και ψιθυρίζει μυστικά

Χίλια ταξίδια που `χεις στο μυαλό σου
ειν’ η αυλή μου αδειανή
Ο τροβαδούρος στη σκηνή
να σε κοντέψει τραγουδά
μέσα στα ξύλινα τα σπίτια
ψάχνει για λόγια χθεσινά
ειν’ η αυλή μου αδειανή
για την αγάπη που ξεχνά και τριγυρίζει μοναχή.