Δεν μπορεί, δεν μπορεί, θα το πάρω το χαρτί
Βαριέμαι τώρα τόσους μήνες
Τα πόδια μου πρηστήκαν στις ουρές
Τρώω στις καντίνες
Δεν μπορεί, θα το πάρω το χαρτί

Χάλασα μια περιουσία στις δηλώσεις
Τόσα χαρτόσημα τόσες διατυπώσεις
Δε θα ‘χει ξαναγίνει όμως αυτό
Να ‘χω στα χέρια μου τέτοιο αποδεικτικό

Μ’ έχουνε φάει οι σκάλες στα υπουργεία
Τα γκρίζα κτήρια, τα μίζερα γραφεία
Θα το πληρώσουνε το λάθος τους πολύ
Θα λένε αδύνατον, θα δίχνω το χαρτί

Ένα πρωί, ένα πρωί
Μια αίτηση πήγα να κάνω απλή
Μα ένας άσχετος, ένας μολυβοσπρώχτης
Που με μέσον είχε πάρει τη καρέκλα, με έγραψε γυναίκα

Μήνες παιδεύομαι τώρα να τ’ αποδείξω
‘κείνη την αίτηση γιατί να την εσχίσω;
Στο κάτω – κάτω της γραφής λέει Ευρυδίκη
Δε λέει Σούλα, ούτε Μπούλα, ούτε Νίκη

Το θέμα το προχώρησα πολύ
Γράφτηκα στα μητρώα των θηλέων
Θα ‘χω ταυτότητα που γράφει Ευρυδίκη
Όλα καλά κι όλα ωραία
Μόνο να βρω να παντρευτώ κι έναν Ορφέα...