Σαν ακροβάτης στο σχοινί σε καρτερώ
Στο τηλέφωνο επιτέλους ν’ ακουστείς
Μην το σηκώσει η γριά η μάνα σου
Κι αρχίζει να ρωτάει ποιος και γιατί
Ή ο τρελός πατέρας σου ιστορίες, για αγρίους θυμηθεί
Μετά από ώρες όμως θα μου πει, είχες φύγει απ’ το πρωί

Σαν ινδιάνος μάγος γύρω απ’ τη φωτιά
Στη στάση περιμένω, σε ψάχνω στα στενά
Σε αίθουσες και σε εργαστήρια οι γνωστοί
Μου ρίχνουν όλοι από μια ματιά λοξή
Βλέπω ένα φίλο σου μου λέει, πως είχες φύγει απ’ το πρωί
Γυρίζω σπίτι απελπισμένος, τηλέφωνο χτυπά
Ψυχρή φωνή, νοσοκομείο εκεί, είχες φύγει απ’ το πρωί

Γυρίζω σπίτι απελπισμένος, τηλέφωνο χτυπά
Ψυχρή φωνή, νοσοκομείο εκεί, είχες φύγει απ’ το πρωί...