Η νύχτα σκέψεις σκεπάζει,
μιά νύχτα που αιώνια μοιάζει,
τα όνειρα κρύβω στην άκρη
η μέρα αργεί νάρθει πάλι

Η νιότη κι αυτή φαγωμένη
κομμένη η ζωή μου στη μέση
ξεχνάω ότι μ’ αρέσει
και κάνω συνέχεια ότι πρέπει.

Δεν προσμένω μεγάλες στιγμές
μούχει γίνει συνήθεια
όμως έρχονται κάποιες φορές
που με πνίγει η αλήθεια.