Τα τραγούδια μου είναι κάπως
γιατί πίνουνε παράξενα ποτά
τα τραγούδια μου είναι μαύρα
γιατί πιάνονται κορόϊδα
και παίρνουν τη ζωή στα σοβαρά

Τα τραγούδια μου αμίλητα ποτάμια
σαν τα παιδιά που στα φανάρια πλένουν τζάμια
αντέχουνε στο κρύο, αντέχουν στη βροχή,
αντέχουν και για μένα που κάνω ότι μπορώ
αντέχουνε για μένα που έχω κουραστεί
αντέχουνε για χάρη μου
αντέχουνε χίλια δυο

Τα τραγούδια μου είναι κάπως,
σαν εκείνους που δεν παίζουν για λεφτά
κι όλο χάνουν τις παρτίδες
γιατί κάνουν πως δεν βλέπουν
κι αφήνουν να τους κλέβουν στα χαρτιά
κάτι απόλυτα μηδενικά

Τα τραγούδια μου κοιμούνται στις πλατείες
τα τραγούδια μου πουτάνες και κυρίες
αντέχουνε στο κρύο, αντέχουν στη βροχή
αντέχουν τη βλακεία, την ψυχοπάθεια
αντέχουν τους ρουφιάνους, αντέχουν την πουστιά
αντέχουνε το σάπιο, του έξι έξι έξι το φιλί
και τη γενικευμένη μαλακία που κυκλοφορεί

Τα τραγούδια μου λευκά μονάχα στ’ όνειρο μου
τα τραγούδια μου μια ντρίπλα ξαφνική στον εαυτό μου...