Με του υπουργού την άδεια
στο Λυκαβηττό τα βράδια
όλοι μας ερχόμαστε.
Φλόγες βγάζουνε τα τέλια,
με τα συρτοτσιφτετέλια
παλαβοί γινόμαστε.

Προγόνοι κι απογόνοι
κουμπάροι και γειτόνοι
τσιφτετέλι θέλουμε,
χορός που θέλει νάζια,
ανάβουν τα γρανάζια,
για τις σκοτούρες βγαίνουμε.

Οι πενιές μάς ξεμυαλίζουν
και τα στάδια γεμίζουν
θέατρα, Ηρώδεια.
Τσιφτετέλια στα μεσαία
στα FM και στα βραχέα
σ’ όλα τα καλώδια.