Βραδάκι καταχείμωνο ζεστό
γυρίζαμε μονάχοι μας απ’ έξω,
τίποτα δε μας άρεσε, με λάθος υλικό
χτίζουνε τη ζωή μας οι απ’έξω.

Τραγούδι κατακόκκινο γλυκό
βουίζει στο κρεβάτι σου επάνω,
εσύ κοιμάσαι πλάι μου κι εγώ που σε κοιτώ
ταξίδι στο κορμάκι σου θα κάνω.

Κι ενώ η ώρα πέρασε και έφυγες μακριά
στου ύπνου θάσαι τώρα την αχόρταγη αγκάλη,
σε βλέπω να γελάς σε βλέπω να μου γελάς
στ ’ όνειρό σου να μπω μια στιγμή να σε πάρω και πάλι

Και μοιάζει η εικόνα σου θαμπή
η ανάσα σου αρχίζει και βαραίνει,
το φως της τηλεόρασης σε κάνει πιο μαγική
το τσιγάρο τελειώνει, η νύχτα σε κερδίζει, σε παίρνει.

Κι ενώ η ώρα πέρασε και έφυγες μακριά
στου ύπνου θάσαι τώρα την αχόρταγη αγκάλη,
σε βλέπω να γελάς σε βλέπω να μου γελάς
στ ’ όνειρό σου να μπω μια στιγμή να σε πάρω και πάλι