Μια μουσική γραμμένη για σένα
σαν ένα τραγούδι παλιό,
σου γράφω απόψε που έμεινα μόνος
με κάποιο θλιμμένο σκοπό.

Θ’ ακούσεις το πιάνο και μία κιθάρα
κι’ ένα μικρό ακορντεόν,
κι’ ενώ η φωνή μου θα τρέμει στο βάθος,
εγώ δε θάμαι παρών.

Κι όταν θ’ ακούς το ρεφρέν
στο σπίτι ή μόνη στ’ αμάξι,
τα λόγια του ότι κι αν λεν
για σένα, να ξέρεις πως τόχω γράψει.

Κι ενώ ξεγλιστράω στο χαρτί μου μονάχος
και θέλω να σου πω πιο πολλά,
είναι στιγμές που η σιωπή με μαγεύει
μιλάω μ’ αυτή πιο καλά.

Σου φτιάχνω λοιπόν μια μικρή συναυλία
και στέκεις βουβός θεατής
θα παίζει απαλά της καρδιάς το δοξάρι
που τόσο γλυκά οδηγείς.

Κι όταν θ’ ακούς το ρεφρέν
στο σπίτι ή μόνη στ’ αμάξι,
τα λόγια του ότι κι αν λεν
για σένα, να ξέρεις πως τόχω γράψει.