Το ξύλινο το άλογο κι εγώ
θα μπούμε σ’ άλλη Τροία
δεν ξέρω μόνο ν’ ανεβώ
κι’ η νύχτα είναι κρύα.

Το ξύλινο το άλογο κι εγώ
σωπαίνουμε κι ακούμε
καμπάνες έξω να χτυπούν
κοιτάμε κι απορούμε.

Ο κόσμος έμεινε μισός
κι απ’ το μισό δικό μου
χάθηκε όλος μου ο εαυτός
κι’ ότι καλύτερό μου.

Στιχάκια γράφω η ώρα να περνά
μ’αυτά δεν την σκοτώνουν
αδειάζω ο ίδιος μοναχά
τα φώτα με πληγώνουν.