Θα φτα ω σίδερον καρδιάν,
γεράδες να μη φέρει
σα τέρτια σαν παραπονα,
όλια υπομένει.

Αση'σεβντάν ερρώσστεσα,
νύχταν ημέραν κλαίω,
το τέρτ’ ντο έχω σην καρια μ’ ,
καν’ `ναν κ έχω να λέω.

Τη νύχτα όντες τραγωδώ
έγβα σο παραθύρι σ’
ωρίασον παίρ’ νε σε χαπέρ'
η μάνα και ο κύρη σ’ .

Τα τραγωδίας στείλω σε
γομάτα σεβντάς λόγια
κι απές σαν τραγωδίας ιμ’ ,
είναι τα τέρτια μ’ όλια.