Σάββατο βράδυ, χαρά θεού
και η πόλη στα καλά της
γλεντάνε τα παιδιά της
και εγώ δεν έχω που τη κεφαλή να κλείνω

Προς το παρόν μένω εδώ
στων Αθηνών την πλάνη
Κι ίσως μια μέρα αξιωθώ
τόπο να βρω αληθινό
στου κόσμου τη μεμβράνη.

Σάπιο το μάνα εξ’ ουρανού
με γέλασε η θωριά τους
τα πρόστυχα προικιά τους
Στο φως του δειλινού τη θλίψη μου αφήνω

Προς το παρόν μένω εδώ
στων Αθηνών την πλάνη
Κι ίσως μια μέρα αξιωθώ
τόπο να βρω αληθινό
στου κόσμου τη μεμβράνη.