Δε βλέπεις με την γκρίνια σου
πως την καρδιά μου σφάζεις
κοντεύω πια να τρελλαθώ
ν’ ακούω να γκρινιάζεις

Δυο χρόνια την καρδούλα σου
ζητούσα με λαχτάρα
μα πού να ξεύρω ο φτωχός
πως ήσουνα γκρινιάρα

Στην αγκαλιά μου έρχεσαι
με πόνο και στενάζεις
κι όταν μου λές πως μ’ αγαπάς
με γκρίνια το φωνάζεις

Δε μ’ έφταναν τα βάσανα
και της ζωής μου η γκίνια
μα τώρα πια απόχτησα
και τη δική σου γκρίνια

ε ρε και τι θα γίνω με την γκρίνια σου!