Μ’ ένα ποτήρι πίκρα γεμάτο
και τον καημό μου συντροφιά
στον εαυτό μου πιάνω κουβέντα
και του ζητώ παρηγοριά...

Τα τόσα λάθη πώς να σβήσω
και πώς να βρω το γυρισμό
τώρα που έχασα τα πάντα
απ`το δικό μου εγωισμό...

Μετανιωμένος λέω συγγνώμη
δε το αρνούμαι φταίω εγώ
μα δεν υπάρχει κανένας δρόμος
απ’ τ’ αδιέξοδο να βγω...