Απ’ τα γεννοφάσκια μόνιμος θεσμός
στο λαιμό μου κόμπος, γόρδιος δεσμός
Εαυτέ μου λάσο γύρω μου σφιχτό
σιδερένια μπάλα, πως ν’ απαλλαχτώ

Σε ρωτώ τι θέλεις μα δε μου μιλάς
Ούτε και ποιος είσαι δε μου απαντάς
Μες στα όνειρά μου, όλο τριγυρνάς
στήνοντας παγίδες
που μπερδεμένος χάνομαι
και όταν μέσα πιάνομαι
κρυφά πίσω απ’ την πλάτη μου γελάς

Φάλτσο στη φωνή μου, όταν τραγουδώ
κι ένας γλωσσοδέτης είσαι όταν μιλώ
Στάχτη στο κρασί μου, πίνω και μεθώ
στο νερό μου αλάτι, πίνω και διψώ