Εργάτες στο ζυγό του μεροκάματου
και βασιλιάδες δίχως να `χουν θρόνο
στήσαν χορό και λένε στο τραγούδι τους:
Αγάπη ειν’ η ζωή κι αγάπη μόνο.

Και σένα κάποια νύχτα που μου χάρισες
για συντροφιά την πίκρα και τον πόνο,
δυο λόγια σου `πα τότε μα δεν τ’ άκουσες:
Αγάπη ειν’ η ζωή κι αγάπη μόνο.

Πουλιά στα περιβόλια και στα σύννεφα
ξυπνάνε να προλάβουνε το χρόνο
κι ανοίγουν τα φτερά τους τιτιβίζοντας:
Αγάπη ειν’ η ζωή κι αγάπη μόνο.

Και σένα κάποια νύχτα που μου χάρισες
για συντροφιά την πίκρα και τον πόνο,
δυο λόγια σου `πα τότε μα δεν τ’ άκουσες:
Αγάπη ειν’ η ζωή κι αγάπη μόνο.