Των χειμάρρων η βοή την καρδιά μουσκεύει
Της αγάπης μου η θωριά στα όνειρά μου ζει
Κατεβαίνει τα βουνά, νύχτα η αδερφή της
Ανεβαίνει σύννεφα, η αυγή δική της

Μαύρα τα μαλλιά της
Πλόκαμοι χαράς
Ο τρελός χορός της
Πόλεμους νικά

Όποιος δε γνωρίζει της αγάπης τον καημό
Στα γλυκά της χείλη, να! το μυστικό

Μες στην Πόλη περπατώ, ταξιδιώτης μόνος
Την αγάπη μου ζητώ στον βρεγμένο δρόμο
Θα την βρω στην αγορά, στης ζωής τη μέθη
Στα αλμυρά τα δάκρυα, στων παιδιών τη σκέψη

Όποιος δε γνωρίζει της αγάπης τον καημό
Στα γλυκά της χείλη, να! το μυστικό