Μες τους καμπνούς και τα τσιγάρα τυλιγμένη
μοιάζεις απόμακρη θεά του σκοταδιού
κάτι περίεργο αλήθεια μου συμβαίνει
και απογειώνομαι στα τέμπλα τ’ ουρανού

Γυρίζω πίσω να σε δω μες στο σκοτάδι
βλέπω στη θέση σου μια γυάλινη μορφή
''είσαι δική μου `’ θα σου πω μ’ ένα μου χάδι
και χίλια φώτα θ’ ανάψουν στη στιγμή

Κι αν θέλει λίγο να κρατήσει ετούτ’ η ώρα
μέσα στον κόσμο σου για λίγο να βρεθώ
μαζί θα κόψουμε στα κύταρα τη φόρα
κι ίσως με τους ιστούς σου ενσωματωθώ.