Αν ήταν να κυλήσει ο ουρανός
σαν ύπνος κι απαλός Ηριδανός,

με φως σβησμένο να `ρθει να καθίσει
σαν φίλος και τη νύχτα να κυλήσει

ως την αυγή, κρατώντας μου τα χέρια
στο σχήμα της γιορτής μου με τ’ αστέρια,

πάλι να `ρχόταν λίγο να καθήσει
και τους αιώνες πίσω του να κλείσει,

ως την αυγή ως την αυγή.