Έφερα στα χείλη τον καφέ
πίκρες στην ζωή και στο φλυτζάνι
έρωτα δε χάρηκα ποτέ
βάλθηκε η καρδιά να με ξεκάνει
βάλθηκε η καρδιά να με ξεκάνει

Κανείς δε μένει μόνος
το γέλιο και ο πόνος
στα δυο είναι ωραίο να μοιράζονται
Κανείς δε μένει μόνος
κι αφού γυρνάει ο κόσμος
οι άνθρωποι, ανθρώπους θα χρειάζονται

Έπεφτε στο χώμα η βροχή
έψαχνα στη λάσπη για χρυσάφι
χώρο μου `χει δώσει η ψυχή
ν’ ακουμπώ το άδικο στο ράφι
ν’ ακουμπώ το άδικο στο ράφι

Κανείς δε μένει μόνος
το γέλιο και ο πόνος
στα δυο είναι ωραίο να μοιράζονται
Κανείς δε μένει μόνος
κι αφού γυρνάει ο κόσμος
οι άνθρωποι, ανθρώπους θα χρειάζονται