Πορφυρές αποχρώσεις σκίζουν τη σιωπή
σκιές πάνω σε τοίχους και ασπρόμαυρη γη
στέκεσαι στη λεωφόρο
φεύγεις και συναντάς
αντικρίζεις το κτήνος που μέσα σου γυρνά

Ρωτάνε
χτυπά κάποιος την πόρτα
δεν είναι κανείς
απλά φωτογραφίες
κι όλοι οι τοίχοι με ονόματα γραμμένοι
στου κήπου του το χρώμα βυθισμένοι

Τώρα η βροχή τα μάτια μαστιγώνει
Τώρα η βροχή
Τώρα η βροχή
Τώρα η βροχή τα μάτια μαστιγώνει

Βλέπεις λάμψεις κι εικόνες σε δείκτες ρολογιού
κοιτάς χρυσές σελίδες, μα ταξιδεύεις αλλού
ομίχλη να σε παρασύρει σε άλλους ουρανούς
μα η εικόνα διαφεύγει κενή μέσα στο κενό
η μόνη λύση για σένα ήταν η φυγή σου
η μόνη λύση μου για σένα η σιωπή

Τώρα η βροχή, τώρα η βροχή