Με πόνεσες πολύ, κι αν ψάχνεις το γιατί
η αγάπη σου δεν ήτανε κι ας έμοιαζε γιορτή.
Γελάω στη σιωπή, σε πίστεψα πολυ,
αυτό δεν ήταν Καλοκαίρι, ήταν πληγή.

Είναι που φεύγουν κι έρχονται
ονόματα και πρόσωπα,
θαύματα που δε γιάτρεψαν κανένα.
Όμως κανείς δεν μπόρεσε
τη θλίψη μου δε χώρεσε,
γι αυτό και τριγυρίζω λυπημένα.

Αφέθηκα πολύ, σ’ αυτά που μού `χες πει.
Η αγάπη σου όμως ήτανε μιας νύχτας γιασεμί.
Παρασκευή πρωί, σου γράφω βιαστική
κι αφήνω υστερόγραφο το πιο γλυκό φιλί