Φύγανε τα χρόνια δίπλα σου χαμένα
κι ούτε που με σκέφτηκες στιγμή
και τα όνειρά μου σπίτια γκρεμισμένα
ζούσα σε μια άγονη γραμμή
Κύλαγε το δάκρυ μέσα απ’τη ψυχή μου
και ένιωθα το σπίτι φυλακή
νόμιζα πως θα’σουν πάντοτε μαζί μου
ζούσα στη σκιά σου μια ζωή

Μη με ρωτάς αν σ’ αγαπώ
είναι μια λέξη που δε βγαίνει
άσε με ν’αποκοιμηθώ
γιατί δε θέλω να σου πώ
δε θέλω να σου πώ μια αγάπη πως πεθαίνει

Κράταγες τα πάντα για τον εαυτό σου
κι ούτε που μου είπες μια φορά
πάρε ένα βράδυ κράτα το δικό σου
είχαμε σε όλα διαφορά

Μη με ρωτάς αν σ’ αγαπώ
είναι μια λέξη που δε βγαίνει
άσε με ν’αποκοιμηθώ
γιατί δε θέλω να σου πώ
δε θέλω να σου πώ μια αγάπη πως πεθαίνει