Και τώρα κλείσαμε κι οι δύο το τηλέφωνο
Κι απόμεινα σαν ρούχο απλωμένο για μερόνυχτα
Και τώρα ακούγεται η σιωπή μες στο δωμάτιο
Σαν τρύπιο τύμπανο που χάσκει στα χτυπήματα

Έτσι παλιώνει η αγάπη

Κι όταν περάσουνε οι νύχτες και τ’ άδεια μεσημέρια
Κι όταν ο δρόμος δε θα καίει κάτω απ’ τα πόδια σου
Κι όταν δε θα φοβάμαι πια μη σε συναντήσω
Θα ‘χουνε μείνει από μας δυο λέξεις μόνο

Έτσι παλιώνει η αγάπη

Αυτό που ζήσαμε δεν έμοιαζε με τίποτα
Το τέλος του ήταν κοινό σαν όλα τ’ άλλα