Τις μέρες μου τις περνάω στο σκοτάδι
Τις νύχτες μου τις καίει μια άγια φωτιά
Μ’ ακολουθάει μια πελώρια σκιά
Που ‘χει στο μέτωπο ένα πανάρχαιο σημάδι

Μπαίνει μέσα μου η νύχτα
Κι αρχίζω ένα ταξίδι κυκλικό
Είμαι δυο μάτια τρομαγμένα
Είμαι ένα πλάσμα σκοτεινό

Τις νύχτες μου τις καίει μια άγια φωτιά
Μην περιμένετε πια τίποτα από μένα

Τις νύχτες μου τις καίει μια άγια φωτιά
Είμαι ο χαμένος κρίκος στην καδένα

Τις νύχτες μου τις καίει μια άγια φωτιά
Είμαι δυο μάτια τρομαγμένα
Είμαι δυο μάτια τρομαγμένα

Να τα φοβάστε όλα από μένα

Μεστοί καρποί τα σύννεφα
Τα χέρια σου κλαδιά
Σαν βρέξει και χαθεί η παρθενιά
Του κόσμου αυτού που στράγγιξε σε μια μορφή

Θ’ αναδυθούνε σ’ ολοκαίνουρια γραφή
Μικρά και κεφαλαία γράμματα
Πανάρχαια οράματα
Που περιμένουν νέα αρχή