Άφησες πίσω σου κομμάτια από νύχτα
και αναμνήσεις τρυφερές από το χτες,
πέταξες κάπως βιαστικά μια καληνύχτα
από εκείνες που συνήθιζες να λες...

Ξέχασες φεύγοντας μισάνοιχτη την πόρτα
χωρίς μια λέξη να μου πεις για πού θα πας
κι όταν απόμεινα μονάχος μου όπως πρώτα
κατάλαβα πόσο σκληρό είναι ν’ αγαπάς!

Έφυγες κι όλα γίναν τώρα παρελθόν μου
να με τυλίγουν με ομίχλη κι ενοχή
κι αυτό που κάποτε τόσο πολύ φοβόμουν
πήρε τη δύναμη από εσένα να συμβεί...

Ρεφρέν
Βγαίνει η μορφή σου απ’ τη σήραγγα του χρόνου
κι είναι οι νύχτες μου σαν ιστορίες τρόμου,
ξέρω πως έρχεσαι να με παιδέψεις πάλι
και πίνω κλαίγοντας μια βότκα πορτοκάλι!