Κεντούσες την Ανατολή
μ’ ένα χρυσό βελόνι
κι έβαλες κάπου ένα πουλί
που ‘μοιαζε χελιδόνι.

Τι θέλει, σου είπα, το πουλί
πάνω απ’ τους μιναρέδες;
Και λες πετάει για τ’ Αϊβαλί
με τους πολλούς μπαξέδες.

Και τι θα κάνει στο Αϊβαλί
γλυκιά μαυρομαλλούσα;
Έχει στο στόμα ένα φιλί
για κείνον που αγαπούσα.

Χρόνια και χρόνια που κεντάς
χωρίς να τελειώνεις
κι αναστενάζει ο σεβντάς
και συ πονάς και λιώνεις.

Κι όλο πετάει το πουλί
χωρίς ποτέ να φτάσει
κάποια βραδιά στο Αϊβαλί
η αγάπη να γιορτάσει.