Σε μονοπάτια αλαργινά σαν διαβατάρικα πουλιά
πνοές του ’Μάη του Σεπτέμβρη
μαζί σε δύστροπους καιρούς σε άπνοιες και κραδασμούς
Χορτιάτη Πήλιο Χανιά χινίσει βρέξει.

Ένα εισιτήριο για δύο
σε μπόρες καύσωνες και κρύο
στις χαρμολύπες με τραγούδι
στις διαφορές με μωβ λουλούδι.

Κάποιοι καχύποπτα κοιτούν μονολογούν και απορούν
τόσοι χειμώνες και καλοκαίρια
μα εμείς ατίθασα παιδιά σαν αρμενάκια με φτερά
λαθρεπιβάτες που κρατούν σφιχτά τα χέρια.