Η μέρα απλώνει σύρματα,
κι η νύχτα μαύρα δίχτυα.
Έχω ξεχάσει τι ζητώ,
στην τρύπια μας την κιβωτό
σκαρώνω παραμύθια.

Ντέρτια μονά, διπλά ποτά,
και τρίδιπλα τσιγάρα.
Πίνεις εσύ κι εγώ μεθώ,
σκοντάφτεις και παραπατώ
στου κόσμου την αντάρα.

Τα σωστά μας και τα λάθη,
στης αγάπης το καλάθι,
κι είναι ετούτο το ταξίδι
δίχως γυρισμό.
Στου Αδάμ την εξορία
μάθαμε την ιστορία,
και στο τέλος ποιος πληρώνει
το λογαριασμό;

Η νύχτα φέρνει όνειρα,
κι η μέρα τα σκορπάει.
Στης αγοράς το σαματά,
μια πεταλούδα με κρατά
στον ουρανό με πάει.

Θεούς και δαίμονες καλώ,
σ’ αυτό το μεθοκόπι.
Στου τραγουδιού μας τη στροφή,
να γίνουν οι άνθρωποι θεοί
και οι θεοί ανθρώποι.