Πικρή υγρασία σε μια άκρη της ματιάς σου
ίχνη αποτσίγαρου πρωϊ της Κυριακής
πάλι τραβάει τη κουρτίνα η σκιά σου
ώς το άλλο Σάββατο μα πώς να κρατηθείς;

Τα φώτα σβήσε σβήσε τα φώτα
να φύγει ο τελευταίος θεατής
τα φώτα σβήσε σβήσε τα φώτα
να μείνει μόνο αυτός εσύ κι άλλος κανείς.

Πάνω στο δεύτερο το μέρος της συναυλίας
κάπου στο βάθος είδες μια γνώριμη μορφή
αυτός που στο όνειρο σου φέρθηκε με αγάπη
σιγόντο σου έκανε ’’σε θέλω πιο πολύ’’.