Αν λες πως μ’ αγαπάς
όνειρα για μας άρχισε να κάνεις
Μα πες μου πώς μπορείς
να καρδιοκτυπάς και να μη με φτάνεις...

Βαραίνει η σιωπή
μέρα τη μέρα,
έσυ αλλού
κι εγώ παρά πέρα,
το άδειο μπουφάν
ζητάει αέρα
χειμωνιάζει, χειμωνιάζει

Πιο πίσω από εδώ δεν πάει για μένα
Σχολείο μαζί κάθε Δευτέρα
Τα βράδια κρυφά γλεντάει η παρέα
Δεν υπάρχεις, δεν υπάρχεις...

Αν λες πως μ’ αγαπάς
όνειρα για μας άρχισε να κάνεις.
Μα πες μου πώς μπορείς
να καρδιοκτυπάς και να μην με φτάνεις...

Πες μου πώς μπορείς...

Μπορείς να γελάς,
μπορείς να σωπαίνεις.
Να προχωράς,
να ομορφαίνεις.
Ψάξε να βρεις,
τρέξε να χάσεις
ένα δάκρυ, ένα δάκρυ

Αν λες πως μ’ αγαπάς
όνειρα για μας άρχισε να κάνεις.
Μα πες μου πώς μπορείς να καρδιοκτυπάς
και να μην με φτάνεις...