Βρε μάγκικο σκερτσόζικο και πεταχτό
με σένανε δεν ξέρω πια τι θα γινώ,
απ’ τον καιρό στα χέρια σου που μπλέχτηκα
να ξενυχτώ μες στο σοκάκι σου βαρέθηκα.

Εγώ για σένα κλαίγω βράδυ και πρωί
κι εσύ με πίκρες μου ποτίζεις τη ζωή,
με τα τρελά σου πείσματα μ’ αρρώστησες
και χίλια δυο φαρμάκια μάγκικο με πότισες.

Τα σκέρτσα σου τα όμορφα με κάψανε
και μια φωτιά μες στην καρδιά μ’ ανάψανε,
χωρίς εσένα πια να ζήσω δεν μπορώ
έλα βρε μάγκικο με μένα που σε αγαπώ.

Γεια σου μάγκικο.
Γεια σου Ριτάκι μου.