Πίστα η νύχτα και κούρσα το βήμα
Παλεύουνε μέσα μου θύτης και θύμα
Κι ακόμα δεν ξέρω ποιος είναι ο νικητής

Τι ειν’ η ζωή με την πλάτη στους τοίχους
Τσακάλωφ και Σίνα σωπαίνω με ήχους
Μα έπρεπε να ‘σουν εδώ για να δω τι θα πεις

Σκάλες, υπόγεια, ρουμπίνια τα χείλη
Στα πόδια μου πέφτουν στιλέτο οι φίλοι
Και φταίχτες κι αθώοι την ίδια κρατούν ενοχή

Μπλόκο στα φώτα κι αφού γίνουν όλα
Ψυχή μου μονάχη κι ονειροπόλα
Ετούτη η σφαίρα δακρύζει λες κι έχει ψυχή

Δρόμοι της πόλης μια ζωή
χάνεσαι, γίνεσαι βοή
Κι εγώ στη νύχτα σε ζητώ
μ’ ένα πιστόλι παιδικό

Δρόμοι της πόλης μεσ’ στο φως
πονάς και γίνεσαι σοφός
Αν τρεις κι εσύ με αρνηθείς
με τους δραπέτες θα με βρεις