Οι βροχές την πόρτα του χτυπούν
Μα αυτός δε ζει πια εδώ
Οι δικοί του τον αναζητούν
Μα έχει αλλάξει αριθμό

Κι ήδη ταξιδεύει μακριά
Σε έναν ήλιο τροπικό
Κι απ’ τον ουρανό του δεν περνά
Ούτε ένα σύννεφο

Ζει στο δικό του κόσμο
Διάλεξε να ζήσει εκεί
Στο δικό του κόσμο

Κι όλο ταξιδεύει νοερά
Πλάθει εικόνες, μουσικές
Και στη φαντασία του ξυπνά
Σε αγρούς με φράουλες

Οι γνωστοί τα νέα του ρωτούν
Μα αυτός δε σταματά
Πίσω από την πλάτη του γελούν
Μα εκείνος πίσω δεν κοιτά

Ζει στο δικό του κόσμο
Διάλεξε να ζήσει εκεί
Στο δικό του κόσμο

Το δρόμο ποιος τον έχασε
Μονάχα θα βρει
Το δικό του δρόμο
Στο δικό του οδηγεί