Γιατί σ’ αρέσει πάντα να `χεις καινούργια θύματα,
ξενύχτια, περιπέτειες κι αμαρτωλά τραβήγματα,
πες μου δε σε κούρασε η ρέμπελη ζωή σου;
Απολογήσου ένοχη, απολογήσου.

Τα τόσα θύματά σου βαριά αναστενάζουνε
και μες στα όνειρά τους για σένανε σπαράζουνε
κι αυτά μήπως δεν πλήρωσαν με αίμα το φιλί σου;
Απολογήσου ένοχη, απολογήσου.