Μαύρο μου πουλί απ’ τα πέρατα
πέρασες τη Γη και τα πέλαγα
είδες τ’ ουρανού τα κρυφά στενά
και του ορίζοντα τα γυμνά βουνά.

Είδα τη βροχή και τον κεραυνό
και της λησμονιάς τον ωκεανό
πέρα απ’ τη σιωπή και το τίποτα,
άκουσα πικρά λόγια ανείπωτα.

Είδες τη σκιά και το θάνατο
πήρες μυστικό δρόμο αδιάβατο
μαύρο μου πουλί, άγριομάτη μου
είδες πες μου εκεί την αγάπη μου;

Πήρα το μακρύ μονοπάτι της
πέτρα σου `φερα απ’ το δάκρυ της
βρήκα το μικρό το μαντήλι της
αίμα το `βαψε απ’ τα χείλη της.