Κάνε χώρο να σε πιάσω να σε πιω να σε δαμάσω
να σε ντύσω οπτασία απ’ τα νύχια ως τη κορφή
να σε μάθω αν θέλεις σκάκι δίπλα στο αναμμένο τζάκι
να σωριάζονται τα πιόνια κι η βασίλισσα νεκρή.

Σαν νεράιδα αθανασίας με ένα πέπλο μελωδίας
να σου δείξω να αρμενίζεις σε μια βάρκα από χαρτί
αχ Βιολέτα της ερήμου στην απόχη αιθέριου ονείρου
την αγάπη να φροντίζεις πριν το αστέρι στης χαθεί.

Κι έλα σ’ αυτό το αέρινο τανγκό
να σε κρατάω σαν φυλαχτό
σαν φλόγα στο φιτίλι
πάμε κι οταν δε θά `σαι πια εδώ
για να γεμίζω το κενό
θα σου κουνάω μαντήλι.

Δωσ’ μου χρόνο να προφτάσω με ρουμπίνι να χαράξω
το όνομά σου ρεφρενάκι σε πεντάγραμμο χαλί
έξη νότες στην αρμάδα κορδελίτσα μια μπαλάντα
και έξη στίχους για πανάκι σε μια θάλασσα γυαλί.

Τις πλατείες να μαγεύεις τις εξέδρες να κουρσεύεις
ένα δύο τρία θαύμα ρίξε κέρμα κάνε ευχή
να μεθάς τη γαλαρία να αφοπλίζεις τα ηχεία
αχ Βιολέτα της ερήμου ηλιαχτίδα στη βροχή.