Μπροστά σου δρόμοι υπάρχουνε πολλοί,
διάλεξε ένα και να φύγεις από μένα.
Κι αν σου `χω δώσει τη ζωή μου τη μισή,
άσ’ τα να πάνε, περασμένα ξεχασμένα.

Κι αν γελάς τώρα που φεύγεις
και μιλάς ειρωνικά,
δεν πειράζει, στη ζωή μας
είναι όλα δανεικά.

Θυμήσου, όμως, ζήσαμε μαζί
όμορφες ώρες, μα η χαρά μας τώρα κλείνει.
Κι αν θες να μείνεις, άλλο πια δεν ωφελεί,
είσαι για μένα μια ανάμνηση που σβήνει.