Σφύριξες σαν κλέφτης απ’ την Ανατολή,
έγινες δραπέτης που δε γυρεύει αναστολή.
Άγιασε το στρώμα που `λιωσε το κερί,
άναψες το στόμα κι έκαψες όλο το φιλί.

Μου βγήκε τ’ όνειρο κακό και δε γλιτώνω
απ’ την αγάπη σου κι απ’ όσα δε χρωστώ.
Ήρθε η στιγμή που όλα τώρα τα πληρώνω,
τα χρόνια που άτοκα και τζάμπα τα κρατώ.

Δεν τα παίρνουν πίσω στην πρώτη τη στιγμή,
άσε να σε ζήσω να έχω κάτι για αφορμή.
Θά `ρθει η συνήθεια πριν έρθει η αυγή,
πες μου την αλήθεια, εδώ που φτάσαμε ό,τι βγει.

Μου βγήκε τ’ όνειρο κακό και δε γλιτώνω
απ’ την αγάπη σου κι απ’ όσα δε χρωστώ.
Ήρθε η στιγμή που όλα τώρα τα πληρώνω,
τα χρόνια που άτοκα και τζάμπα τα κρατώ.