Είν’ η αγάπη μια πηγή
να πιουν οι διψασμένοι
παλιό σημάδι από πληγή
γι αυτόν που περιμένει

Όταν μου λες πως μ’ αγαπάς
κτίζεις ένα παλάτι
γίνεται σκάλα ο ουρανός
η γη ένα κρεβάτι

Πόσο πολύ με αγαπάς
το ξέρουν τα σεντόνια
το ξέρουν οι ανάσες μας
που λιώνουνε τα χιόνια
το ξέρουνε τα χέρια μου
που ψηλαφούν τον πόθο
το αίμα μου που σπαρταρά
δική μου όταν σε νιώθω.

Είν’ η αγάπη μια φωτιά
για να καεί το ψέμα
να βρω το δρόμο που οδηγεί
στο σκοτεινό σου βλέμμα

Όταν μου λες πως μ’ αγαπάς
και μας ακούν τ’ αστέρια
για το κορμί σου το καυτό
καίω τα δυο μου χέρια

Πόσο πολύ με αγαπάς
το ξέρουν τα σεντόνια
το ξέρουν οι ανάσες μας
που λιώνουνε τα χιόνια
το ξέρουνε τα χέρια μου
που ψηλαφούν τον πόθο
το αίμα μου που σπαρταρά
δική μου όταν σε νιώθω.