Πόσο μου σκίζει την καρδιά
απόψε το Φεγγάρι
ο ύπνος είναι κόλαση
σ’ αυτό το μαξιλάρι
Που ένας μήνας πέρασε
κι έχει το άρωμά σου
κι όσα δικά μου νόμιζα
ακόμα είναι δικά σου.

Κι αυτό το φως του Φεγγαριού
που καίει τα σεντόνια
που καίει όλη τη ζωή
κι αφήνει τρία χρόνια
να μου φωτίζει τις πληγές
πολύ σκληρό το βρίσκω
εγώ που ορκιζόμουνα
στο φωτεινό του δίσκο.

Η νύχτα έχει ερημιές
και η καρδιά σκοτάδια
όταν χαθεί ο έρωτας
και μείνουν τα σημάδια
ο έρωτας έχει χαθεί
κι εγώ πονάω ακόμη
καρφιά που με πληγώνουνε
λέξεις, τραγούδια, δρόμοι.

Κι αυτό το φως του Φεγγαριού
που καίει τα σεντόνια
που καίει όλη τη ζωή
κι αφήνει τρία χρόνια
να μου φωτίζει τις πληγές
πολύ σκληρό το βρίσκω
εγώ που ορκιζόμουνα
στο φωτεινό του δίσκο.

νανανανανανανανα

να μου φωτίζει τις πληγές
πολύ σκληρό το βρίσκω
εγώ που ορκιζόμουνα
στο φωτεινό του δίσκο.