Μου πήρε χρόνια και πόνο
να σε ξεχάσω για να σωθώ
στη μάχη με τον εαυτό μου
πίστεψα οτι θα τρελαθώ
κι εκεί που μου’χες πια περάσει
κι είπα πως είπα ησυχάσει
ήρθες πως μετάνιωσες να δω

Ησουν όνειρο που τέλειωσε
δάκρυ στα μάτια που στέγνωσε
μια καρδιά που δε μ’ένιωσε
λυπάμαι μα δε σε θυμάμαι
Ηταν λάθος σου που γύρισες
και μια νίκη πανηγύρισες
μέσα μου ξανά δε μίλησες
αυτά που από σένανε θυμάμαι
πονάνε

Περνούσα βράδια στο άδειο σπίτι μου
με αναμνήσεις να πολεμώ
ανάμεσα σ’ότι μου λείπει
και στο χαμένο εγωϊσμό
κι εκεί που μου’χες πια περάσει
κι είπα πως είπα ησυχάσει
ήρθες πως μετάνιωσες να δω

Ησουν όνειρο που τέλειωσε
δάκρυ στα μάτια που στέγνωσε
μια καρδιά που δε μ’ένιωσε
λυπάμαι μα δε σε θυμάμαι
Ηταν λάθος σου που γύρισες
και μια νίκη πανηγύρισες
μέσα μου ξανά δε μίλησες
αυτά που από σένανε θυμάμαι
πονάνε πονάνε πονάνε...