Ξέρω ένα λιμάνι μ’ αραγμένα πλοία
που όλο περιμένουν κάποιους ναυτικούς.
Έτσι είν’ η ζωή μας όλο σου φωνάζω
μα δε με πιστεύεις ούτε και μ’ ακούς.

Με αεροπλάνα και λεωφορεία
έλα να σε πάρω απ’ αυτή τη γη.
Σήκωσε κι απόψε ο αγέρας σκόνη
και ο κόσμος μοιάζει μ’ άδειο μαγαζί.

Φωτεινές ρεκλάμες, τουρισμός, γραφεία
μουσικές που κλαίνε στους Λυκαβηττούς.
Έτσι είν’ η ζωή μας όλο σου φωνάζω
μα δε με πιστεύεις ούτε και μ’ ακούς.