Βαρύς χειμώνας σε πλάτες γυρτές,
απέραντη σιγή ξανά σαν χτες …
Κοπάσαν οι καιροί, δεν ακούω τη φωνή σας,
όσοι είναι νικητές είναι και ηττημένοι.

Το Low bap τραγουδάει τη σιγή σας
και παίρνουν εκδίκηση οι ξεγραμμένοι.

Είστε όλοι ανίκανοι λίγο να φτερακήσετε
για να ξεφύγετε απ’ της λάσπης την έλξη,
σας απαντάω εγώ πριν με ρωτήσετε
για τα ατιμώρητα μόνο φωτιά ούτε μια λέξη.

Και να, επιτέλους φτάσαν οι βροντές,
να πνίξουν χαρές πλαστές.

Τι με κοιτάτε ρε ηλίθιοι δειλομακρεμένοι
Σας φασκιώσαμε με φόβο πριν τη φευγάλα
και μ’ ό,τι πιο βρωμικο στεφανωμένοι
σύρατε μια ολόκληρη εποχή στην κρεμάλα.

Λιώσατε τις τύψεις και το μέλλον αρτύσατε,
φέρατε το τίποτα εδώ να γεράσει,
μα για το μέρωμα της μνήμης μας και για όσα βρωμίσατε
απ’ τα χέρια μας θα πάει όποιος ξεχειμωνιάσει.

Έτσι απλά για το μέρωμα της μνήμης μας και μόνο…