Φώτα δαιμόνια που κρύβουν
το φως απ’ τον κόσμο
ανοίγουν μπουκάλια σαμπάνια
τους διπλανούς τους
κοιτάζουν με φθόνο
φιλιά δηλητήριο και χάδια.

Φώτα που σμίγουν σκορπίζουν
σε όμοια άλλα
τηλέφωνα αλλάζουν στο πόδι
φώτα που ξέρουν
να καταπίνουν τα πάντα
κρατήσου το γλέντι φουντώνει.

Φώτα που ξέρουν πως
θες να ξεδώσεις
και πως δεν έχεις να ξοδευτείς
ξέρουν την ώρα
που θα τελειώσεις
κι ανάλαφρος θα κοιμηθείς.

Φώτα που καίνε
αστράφτουν σαν μάτια θηρίου
το αίμα στο δρόμο μυρίζουν
και με το δράμα του δίπλα κυρίου
την τρύπια καρδιά τους στολίζουν.

Φώτα που ξέρουν πως νιώθεις αστείος
ξεθεωμένος, νωθρός και βαρύς
και ψάχνεις κάτι
ναι νιώσεις πιο σίγουρος
κι όσο να `ναι ασφαλής...